1989 - rok pierwszy

alt

22.03.1989

W siedzibie Duszpasterstwa Akademickiego Św. Anny w Warszawie odbyło się spotkanie założycielskie Sekcji Turystycznej Stowarzyszenia Katolickiej Młodzieży Akademickiej (SKMA) .

Spotkanie odbyło się w pomieszczeniach nowego klubu w podziemiach kościoła Św. Anny, oddanego do dyspozycji SKMA przez Księdza Rektora Zygmunta "Wujasa" Malackiego (duszpasterza SKMA i zapalonego turystę tatrzańskiego), który bardzo mocno zachęcał swoich podopiecznych do aktywnej działalności turystycznej.

* klub miał być miejscem spotkań członków i sympatyków Stowarzyszenia, zarejestrowanego w Sądzie w dniu 29.12.1988 roku, jako pierwsza, niezależna organizacja akademicka, utworzona w skutek ustępstw władz PRL wobec Kościoła. Członkowie SKMA brali udział w pracach Podzespołu ds. Młodzieży podczas obrad Okrągłego Stołu.

W spotkaniu uczestniczyło 18 osób - członków założycieli (w kolejności wpisu na liście):

Michał Gierdal (UW)	Anna Maria Rybczyńska (ATK)
Ewa Roguska (UW)	Krzysztof Chudek (UW)
Piotr Piegat (UW)	Robert Maciejewski (UW)
Radosław Tabak (SGPiS)	Beata Brózda (UW)
Marcin Poczobutt (UW)	Andrzej Torbicki (UW / Prezes SKMA)
Artur Jastrzębski	Piotr Kurkiewicz (AM)
Leszek Janowski	Agnieszka Kirpluk (ATK)
Robert Nuszkiewicz (UW)	Witold Kunert (UW)
Adam Bartosik	Marek Mitros

Uczestnicy spotkania postanowili m.in, aby w celu ułatwienia organizacji oraz finansowania imprez turystycznych (wycieczek, rajdów, obozów), uzyskania zniżek w schroniskach oraz dofinansowania szkoleń i wyjazdów, zarejestrować nowopowstałą Sekcję Turystyczną w Polskim Towarzystwie Turystyczno-Krajoznawczym jako Koło Oddziału Międzyuczelnianego PTTK w Warszawie.

Wyznaczony został Zarząd Tymczasowy, wymagany do zgłoszenia i rejestracji Koła w OM PTTK. Prezesem Zarządu Tymczasowego został wyznaczony Michał Gierdal, którego zebrani upoważnili do przeprowadzenia procesu rejestracji Koła.

Skład Zarządu Tymczasowego Koła wyłoniony na spotkaniu założycielskim Sekcji Turystycznej SKMA:

alt Michał Gierdal (UW) - prezes

Robert Nuszkiewicz (UW) - wiceprezes

Anna Rybczyńska (ATK) - skarbnik

Marcin Poczobutt (UW) - sekretarz

Artur Jastrzębski - członek

Komisja Rewizyjna:

Ewa Roguska (UW), Beata Brózda (UW), Witold Kunert (UW)

Oazę swobody i normalności znaleźliśmy u boku niezwykłego duszpasterza, księdza Zygmunta Malackiego. "Wujas"był osobą mającą wspaniały kontakt z młodzieżą, która chciała coś wspólnie robić (początkowo w osiedlowej parafii na warszawskim Bródnie) i potrafiącą skutecznie i niesamowicie mobilizować ją do wspólnego działania. Traf chciał, że "Wujas" został wkrótce powołany na stanowisko Rektora Duszpasterstwa Akademickiego Św. Anny w Warszawie i tak na kolejne dziesiątki lat, nasze losy związały się na stałe z tym miejscem i związanym z nim środowiskiem. To właśnie "Wujas" stale i uparcie nakręcał nas do działania społecznego i formacyjnego. Ponieważ był on też wielkim pasjonatem gór (Tatry schodził kilkanaście razy od dołu do góry, wszerz i wzdłuż) i nas również zachęcał do górskich wyjazdów i ogólnie szerokiej działalności turystycznej. I tak też zrodził się pomysł i idea, na początku Sekcji Turystycznej, a potem Klubu Turystycznego SKMA, z siedzibą przy Duszpasterstwie Akademickim Św. Anny. A siedziba była to nie byle jaka. Dostaliśmy w użytkowanie pomieszczenia nowourządzonego klubu SKMA, w podziemiach (z oddzielnym wejściem od strony dziedzińca przy Wieży) - gdzie później, przez kolejne 20 lat była słynna pizzeria "Pod Wieżą". Przez pierwsze cztery lata (do 1993 roku) była to nasza baza - miejsce praktycznie codziennych spotkań, zajęć, kursów, slajdowisk, śpiewanek i zabaw tanecznych.

28.04. - 01.05.1989

(1.) Rajd po Ziemi Świętokrzyskiej

trasa: Starachowice - Wąchock - Nowa Słupa - Św. Krzyż (klasztor) - Łysica - Św. Katarzyna - Kielce

Pierwsza impreza zorganizowana przez Sekcję Turystyczną SKMA. To właśnie wtedy, podczas nieplanowanego noclegu w budynkach gospodarczych klasztoru oo. oblatów na Świętym Krzyżu, powstała inspiracja dla przyszłej nazwy Klubu. A wszystko to dzięki tajemniczej, prawdziwie gotyckiej atmosferze Puszczy Jodłowej oraz... klasztornej krypcie "Kniazia Jaremy".

Rajd został zarejestrowany jako pierwsza impreza Koła OM PTTK przy SKMA.

organizator: Michał Gierdal

uczestniczyło: 7 osób (Michał Gierdal, Robert Nuszkiewicz ("Nuszka"), Ania Rybczyńska ("Anuszka"), Beata Brózda, Piotrek Piegat, Romek Dębski ("Brat Roman"), Piotrek Remiszewski ("Remi")

fot. archiwum Jaremy

Czasy były jeszcze takie, że bez odpowiednich legitymacji, pieczątek, składek członkowskich, itp, trudno było coś organizować, a baz i noclegów na rajdach i obozach szukać trzeba było głównie w zaprzyjaźnionych harcówkach, gościnnych klasztorach i seminaryjnych bursach. Tyle, że w górach jakoś ich tak niewiele :-) Jedyną możliwością wtedy było jeszcze PTTK - właściciel i dysponent prawie wszystkich schronisk górskich w Polsce, nadający także uprawnienia do organizowania lub prowadzenia oficjalnych imprez turystycznych. A również je dofinansowujący, co dla biednych studentów nie było wcale rzeczą bez znaczenia. Tak więc konieczność zarejestrowania się w PTTK nie podlegała wówczas żadnej dyskusji, szczególnie, że Oddział Międzyuczelniany w Warszawie tej organizacji był wówczas wyjątkowo mało - jak na jej pochodzenie - zideologizowany i naznaczony mentalnością PRL-u. W OM PTTK działało wtedy wiele zaprzyjaźnionych, akademickich klubów turystycznych ze wszystkich uczelni Warszawy. Było to więc bardzo dobre miejsce i dla nas. Tak więc, po pierwszej, zorganizowanej przez nas imprezie turystycznej (taki był wymóg rejestracyjny), złożyliśmy na początku maja 1989 roku dokumenty rejestracyjne wraz z listą członków założycieli (18 osób), spisaną na zebraniu założycielskim w marcu tamtego roku.

10.05.1989

Na zebraniu Zarządu Oddziału Międzyuczelnianego PTTK w Warszawie na Politechnice Warszawskiej (przewodniczył Sambor Waszkiewicz), odbyła się rejestracja Koła nr 34 OM PTTK przy Stowarzyszeniu Katolickiej Młodzieży Akademickiej, działającego pod adresem: ul. Krakowskie Przedmieście 68, 00-322 Warszawa.

Rejestracja odbyła się na podstawie złożonych przez przedstawicieli nowego Koła dokumentów ze spotkania założycielskiego Sekcji Turystycznej SKMA oraz sprawozdania z "Rajdu po Ziemi Świętokrzyskiej" - zarejestrowanego jako pierwsza impreza turystyczna nowego Koła.

Zarząd OM zatwierdził nazwę oraz zarejestrował tymczasowe władze Koła, zrzeszającego studentów największych wówczas, warszawskich uczelni (UW, PW, SGPiS, SGGW-AR, AM, ATK).

Koło uzyskało zgodę na wydawanie oraz posługiwanie się legitymacjami członkowskimi, znaczkami oraz pieczątkami organizacyjnymi PTTK.

alt

Nowo powołane Koło nr 34 na zebraniu Zarządu OM PTTK w Warszawie reprezentowali:

Michał Gierdal, Robert Nuszkiewicz, Piotr Piegat

Zarząd Tymczasowy Koła zgłoszony przy rejestracji w OM PTTK:

Michał Gierdal (UW) - prezes

Robert Nuszkiewicz (UW) - wiceprezes

Anna Rybczyńska (ATK) - skarbnik

Komisja Rewizyjna: Beata Brózda (UW), Witold Kunert (UW)

Zaproszenie dostaliśmy na 10 maja i to ten dzień stał się formalną datą zarejestrowania Klubu w OM PTTK. Na zebranie Zarządu OM, jako delegacja Klubu, wybraliśmy się we trzech - z Michałem Gierdalem i "Nuszką" (Robertem Nuszkiewiczem). Ale słuchajcie, co to było za zabranie? Panowie działacze z Zarządu postanowili sprawdzić, czy aby na pewno pasujemy do PTTK-owskiej braci turystycznej, czy może raczej bardziej do braci pielgrzymkowej - jak nas chyba podejrzewali. Doświadczeni organizatorzy, przewodnicy i wytrawni turyści górscy zadawali nam - nieopierzonym i naiwnym młokosom - zabójcze pytania, które miały nas zdeprymować, albo zniechęcić do zakładania Koła. Bo jak to tak? Klub Turystyczny międzyuczelniany, nie związany z żadną konkretną uczelnią, ani wydziałem. Do tego powiązany ze studencką organizacją katolicką? W PTTK? To się przecież nie może udać. A jednak się udało! Nowe czasy "panowie turyści" nastały i myśmy byli ich forpocztą i widomym znakiem. Wyobrażacie sobie ich niepokój i zdziwienie. Oni się zwyczajnie nas przestraszyli. Albo po prostu przestraszyli się nowych czasów. A ich pytania? Na przykład: "Czy modlimy się na wyjazdach?"; "Czy odprawiamy msze święte - albo inne msze?", "Czy śpiewamy jakieś piosenki turystyczne, czy tylko religijne?", "Czy kradniemy kubki i menażki ze wspólnych stojaków w górskich bazach namiotowych? (bo jednemu z nich, ktoś kiedyś z jakiejś "oazy" ukradł kubek)". Tak, to ostatnie pytanie przyprawiło mnie o wyjątkowe drgawki, bo jako gospodarz prowadzący bieszczadzką bazę namiotową w Rabem pod Chryszczatą, szczególnie dbałem o kompletność kubków i menażek na bazie ;)) Ale my byliśmy twardzi - nie daliśmy się im sprowokować i zniechęcić - lata praktyki w "knuciu" się przydały. Godnie odpowiedzieliśmy na wszystkie ich irracjonalnie, a niekiedy wręcz głupie pytania i wątpliwości. Zarejestrowano nas jako Koło nr 34 przy SKMA, OM PTTK w Warszawie, pod adresem Krakowskie Przedmieście 68, zlecono produkcje stempli i pieczątek, wydano legitymacje i znaczki PTTK. A o to przecież głównie nam wtedy chodziło.

12.05.1989

W siedzibie nowo powstałego Koła nr 34 przy SKMA OM PTTK, odbyło się pierwsze zebranie Zarządu Tymczasowego:

Skład Zarządu Tymczasowego został powiększony do 4 osób:

Michał Gierdal (UW) - prezes

Robert Nuszkiewicz (UW) - wiceprezes

Piotr Piegat (UW) - skarbnik

Anna Rybczyńska (ATK) - sekretarz

19.05.1989

na pierwszym po rejestracji zebraniu Koła nr 34 przy SKMA OM PTTK:

deklaracje członkowskie wypełniły i zostały zapisane do Koła 22 osoby;

alt

odbyło się głosowanie nad nazwą Koła. W drodze głosowania wybrana została nazwa:

**Klub Turystyczny Jarema przy SKMA (Koło nr 34 OM PTTK)**

Nowa nazwa została zgłoszona do Zarządu OM PTTK oraz Zarządu Głównego SKMA.

spotkania Klubu odbywają się w piątki o godz. 18.00 w siedzibie Klubu przy kościele Św. Anny w Warszawie.

alt

Wiedzieliśmy już, że tak jak inne, akademickie koła PTTK na uczelniach, będziemy nazywać się Klub Turystyczny. Tylko przydałaby się jakaś ciekawa i fajna nazwa. I tu, po raz kolejny, ale za to w jak znamienny sposób, dał o sobie znać "Duch Kniazia Jaremy" z klasztoru na Św. Krzyżu. Na jednym z majowych, pierwszych spotkań klubowych, ogłosiliśmy konkurs na nazwę naszego Klubu. Było nawet kilka propozycji, ale zapewniam, że żadna nie mogła równać się z tą, którą zostaliśmy natchnieni tamtej, pamiętnej nocy w świętokrzyskim klasztorze. Przecież od tamtego dnia Duch Jaremy był już z nami na stałe. Pomysł na nazwę został zaakceptowany przez aklamację. Odtąd już nasza oficjalna nazwa brzmiała:Klub Turystyczny "Jarema" przy SKMA, Koło nr 34 OM PTTK W Warszawie.

23.06.1989

skład Zarządu Tymczasowego Klubu Jarema został powiększony do 5 osób:

Michał Gierdal (UW) - prezes

Robert Nuszkiewicz (UW) - wiceprezes

Piotr Piegat (UW) - skarbnik

Anna Rybczyńska (ATK) - sekretarz

Anna Biełasiewicz - sekretarz

na spotkaniu członków Klubu odbyło się głosowanie w sprawie rozstrzygnięcia konkursu na logotyp nazwy Klubu.

Spośród zgłoszonych projektów graficznych zdecydowanie zwyciężył projekt Maćka Bartosiaka o nazwie "Gotycki Jarema"

alt

Tak prezentowały się dwa pozostałe, nagrodzone projekty konkursowe:

alt

Poza nazwą, niezwykle ważne (a może wręcz niezbędne) było odpowiednie logo Klubu. Tu również ogłosiliśmy konkurs na projekt graficzny i czekaliśmy na ciekawe prace. Do finału konkursu zakwalifikowały się trzy prace, z których jedna okazała się bezkonkurencyjna. Był to projekt Maćka Bartosiaka zatytułowany "Gotycki Jarema", który naszym zdaniem, w sposób prosty i czytelny oddawał nastrój świętokrzyskiej nocy z Duchem Jaremy. I tak to już zostało. Potem można już było zacząć myśleć o innych, istotnych, klubowych atrybutach - naszywkach, plakietkach, koszulkach, itp.

20.07. - 29.07.1989

(2.) Obóz wędrowny "Krajobrazy Ziemi Kłodzkiej"

Lato 1989 roku. Nadeszły w końcu upragnione, pierwsze wakacje Jaremy. Niektórzy z nas po raz pierwszy, inni po raz kolejny, dostali się właśnie na wymarzone studia. Po raz pierwszy - teraz już oficjalnie jako Klub Turystyczny OM PTTK - mogliśmy wyjeżdżać na rajdy i obozy po Polsce - w góry i na Mazury :-) Mogliśmy bez żadnych problemów nocować w górskich schroniskach, wypożyczać łódki na Żaglach, a nawet dostać zwrot kosztów podróży (dla wielu była to konieczność i warunek niezbędny wyjazdu). Resztę jakoś się zbierało: górskie buty "pionierki"; flanelowe koszule i spodnie moro z wojskowego demobilu; plecaki z zewnętrznym jeszcze, aluminiowym stelażem; metalowe, harcerskie menażki i bidony; konserwy mięsne. Tak wyposażonym, można już było jechać w góry. Imprezą nr 2 Jaremy był obóz wędrowny "Po górach Kotliny Kłodzkiej", z trasą prowadzącą przez Góry Stołowe, Bystrzyckie i Masyw Śnieżnika.

trasa: Kłodzko - Kudowa Zdrój - Góry Stołowe: Błędne Skałki (852) - Karłów - Szczeliniec (919) - Pasterka - Szczytna - Duszniki-Zdrój - Góry Bystrzyckie: Zieleniec - Jagodna (977) - Bystrzyca Kłodzka - Masyw Śnieżnika: Międzygórze - Igliczna (845) - Kłodzko

organizator: Piotr Piegat

uczestniczyło: 7 osób: (Ania Rybczyńska ("Anuszka"), Magda Tobota, Beata Brózda, Robert Nuszkiewicz ("Nuszka"), Robert Maciejewski ("Maciejka"), Marcin Łaszczyński ("Marcinek"), Piotr Piegat ("Pepe")

alt

fot. archiwum Jaremy

- pojawiają się pytania o gazetę ze zdjęcia nr 2

Otóż, tak właśnie cieszyliśmy się z właśnie co wygranych wyborów parlamentarnych i nadchodzących wielkimi krokami zmian w naszym kraju. Naprawdę byliśmy bardzo podekscytowani. Wszystko wtedy było jeszcze przed nami!!!

Zanim wyruszyliśmy na szlak, czyli jak powstał Klub Jarema

Lato 1989 roku, to pierwsze wyjazdy i pierwsze miesiące w wolnej już Polsce, tuż zaraz po symbolicznym końcu PRL-u. Wybory 4 czerwca nie tylko odmieniły nasz kraj - odmieniły również świadomość i mentalność ludzi (zwłaszcza tych młodych), że od teraz wszystko (no, prawie) zależy już tylko od nas. Nie da się tak naprawdę opisać tego, co wtedy czuliśmy, o czym rozmawialiśmy i marzyliśmy, co planowaliśmy. Najważniejsze, że wiele z ówczesnych naszych marzeń i planów w pełni się spełniło. Jednak skąd wtedy mogliśmy wiedzieć, że tak właśnie się stanie? Póki co, byliśmy pełni dobrych myśli i szczęśliwi, że zaczynał się w życiu naszym i naszego kraju nowy etap, otwierały się nowe, wielkie możliwości. Przestawaliśmy bać się spraw i rzeczy z dzisiejszego punktu widzenia irracjonalnych i śmiesznych. Rok, czy dwa lata wcześniej nie były one jednak takie proste i oczywiste - przynajmniej nie dla nas.